Hardlopen en gelukkig zijn. Iedereen kan het, niet iedereen doet het

Mijn hardlooppad heeft wel overeenkomsten met mijn “ik ben-gelukkig-pad‘ bedacht ik me net tijdens …. het hardlooprondje.

Tegen alle voorspellingen en verwachtingen in

Vijftien jaar geleden gaf de orthopeed na een knie-operatie het advies om het bij wandelen te laten. Dat volgde ik op. “De dokter weet het.” Nog wat algemeen geldende  ideeën / overtuigingen erbij over mijn gewicht (“te zwaar om te rennen, te belastend voor de gewrichten”) en leeftijd (“hardlopen is voor jonge mensen, daar hoef je op deze leeftijd niet meer aan te beginnen”) en ik zat zo’n beetje op de bank.

Maar toch… zo af en toe kon ik voelen wat ík graag wilde én mijn eigenwijsheid en doorzettingsvermogen brachten me bij een fysiotherapeut die zei: “dat zijn onzinverhalen, als je echt wilt, kan het, zorg dat je in kleine stapjes opbouwt en luister naar je lichaam” 

Dat deed ik en een jaar later liep ik mijn allereerste 5 km wedstrijd!

De verwachtingen over gelukkig zijn en me gelukkig voelen waren ook niet echt overtuigend. Veel angst , depressie en ziektes in mijn directe omgeving en bij mezelf. Al van jongs af aan. Mensen in mijn omgeving met de neiging om de zwaarte in hun en het leven te benadrukken. Ik zocht naar oplossingen. En kwam steeds maar weer in aanraking met mensen die de focus legden op de angst en depressie. 

Waar je aandacht aan geeft groeit, weet ik inmiddels. En hoe we allemaal ons leven creëren door ons onbewuste verhaal. Kiezen voor een ander verhaal, met andere emoties kán, weet en ervaar ik nu, een verhaal over mogelijkheden en vertrouwen en gelukkig zijn.  

Blij met het onderweg zijn en steeds weer door na een kleine of wat grotere hobbel of valkuil

Een nieuw verhaal met bijpassende acties brachten me naar de vijf kilometer wedstrijd, maar er speelden ook nog wel wat onbewuste verhalen op de achtergrond mee. 

Logisch als je beseft dat 97% in onszelf en dus in ons leven onbewust gebeurt. En automatisch, want al heel lang “geoefend”.

Ik noem er een paar: 

• Je moet wel doorzetten, negeer kleine pijntjes. 
• Het kan sneller, beter, het is nog (lang) niet goed genoeg. 

Het recept voor blessures!  Met (weer zittend op de bank 😉 ) de kans op bewustwording van die saboterende overtuigingen. 

Ik herken ze nu sneller en het lukt me steeds vaker om ze te vervangen door meer helpende gedachten én handelingen. Om de valkuilen heen in plaats van er in.

Een paar van de valkuilen voor geluk waar ik gelukkig steeds vaker omheen loop: Perfectionisme, 

Ja doen terwijl ik nee voel (en omgekeerd). 

En de ander op 1 zetten in plaats van mezelf.

Het is een oefening/ training en de aanhouder wint

Oefenen geeft verbetering. Vooral functioneel oefenen. Hardlopen dus en gelukkig zijn. Mijn lichaam heeft steeds minder tijd nodig om “er in te komen”, de afstanden worden groter met meer gemak en sneller.

Ik train mijn “gelukspier” door de tijd te nemen om me af te vragen wat mij echt gelukkig maakt en dat te denken, voelen en doen. 

Ook met steeds meer succes!