Weer in het zadel, ook zonder paard

Letterlijk ben ik een aantal keer van mijn paard gevallen.  En toch weer opgestapt. Zo ook vanmiddag.  In het zadel. Letterlijk dan, want figuurlijk was ik er eerder die dag al afgevallen en niet weer opgestapt.

Verdwaald in de verhalen in mijn hoofd.

Zorgen over mijn dochter in het buitenland die niet antwoordde op mijn berichtjes.  Door de niet geposte beterschapskaart op de keukentafel bedacht ik me dat ik die zieke vriendin vaker had moeten bellen. Op weg naar buiten geïrriteerd over de uitpuilende wasmand. Beter: over het gebrek aan initiatief van de huisgenoten als het gaat over huishoudelijke taken. 

Mijn paard bleef staan. Punt. Geen beweging in te krijgen. Klakken, aansporen, tikje van de zweep. Niks.

Uiteindelijk viel het kwartje bij mij: een uitnodiging om te voelen, om te ontspannen, om aanwezig te zijn, helemaal. Ik nam hem aan en na een paar keer rustig diep ademen, voelen en om me heen kijken was ik er . Ik hoefde niets meer te zeggen, want daar gingen we al, dravend, genietend in het hier en nu.

De enige plek om te zijn als je gelukkig wilt zijn én als je iets wilt veranderen, hier en nu.  Word je bewust van je onbewuste verhalen, je gevoel en je patronen en verander ze. Elk mens , dier en elke situatie in je leven als kans daarvoor.

Ook zonder paard, ín je zadel op je eigen weg naar meer geluk!

Nog een voorbeeld over het belang van HIER EN NU  kun je hier lezen.